Geleceğe Bir Mesaj

Yaratıcının varlığına olan inancımı dün gece itibari ile sorgulamaya başladım. Bir yandan kötü ve suçlu hissediyorum, bir yandan isyankar bir hal içindeyim. Yaratıcı gözünden baktığımda, belki de bu basit imtihandan bile kalmış aciz bir kulum. Kendi penceremden baktığımda ise yaratıcı gözündeki acizliğime rağmen haklı nedenlerle boğuyorum kendimi.

Neden hiçbir duam tutmuyor? Yoksa hayırlısı mı bu değildi? Her dua bu yüzden mi tutmaz? Tutmayan her dua kadar kırgınım, kızgınım, hayallerim suya düşmüş, öfkeliyim... mor ve ötesi'nin de dediği gibi ''bir şey içsem, sorunları çözsem olur mu?'' (dua etmek yerine xd)

Aldatıldım, hayallerimi gerçekleştiremedim, sevilemedim, alttan alınmadım, dinlenmedim, konuşturulmadım, şarkılarımı söyleyemedim, cebimdeki miktarı düşünmeden bir kez olsun kahve içmeyi bile düşünemedim, kendimi tanıtamadım, gösteremedim, kabul görmedim, sadakat görmedim, gerçek duyguları göremedim, hissedemedim, tereddüt etmeden sevemedim, sigarayı, kahveyi bırakamadım, hiç bırakmak da istemedim ve artık yalnızlığa çok alıştım. Bağ kuramıyorum, kurmak istemiyorum; güvenemiyorum, güvenmek istemiyorum; sevemiyorum, sevmek istemiyorum; şarkı söyleyemiyorum, artık söylemek istemiyorum. Huzuru artık kendimde bulabiliyorum sadece. O da çok zor değil; iş çıkışı yan kahvecide bi'sigara, bi'kahve ve 'mor ve ötesi'yle... Gerçekleşmeyen dualar dünyasında tek bir dua hakkım olsaydı; duygusuz, gamsız bir adam olmayı isterdim. Öyle ki, bu yazıları yazmaya bir saniye bile mesai harcamazdım. Ben bunları yazarken, yan kahvecide tek başına, kulağında kulaklık, son nakitiyle aldığı sigarasını tüttürür halde, soğuk kahvesini üç cümlesinden birinde yudumlar gözükmekteyim.

Cam kenarına oturmuş, yan kaldırımdan her bir insan geçtiğinde, belki o geçiyor diye gözlerini kaldırıma yönelten aciz bir adamım ve bir o kadar korkağım, ya oysa diye.

Neyse ne... Konuyu çok saptırdım. İçtiğim kahveleri ödemek ve yarınki vokal koçuyla olan çalışmaya gidebilmek için yirmi küsür kişiyi aradım borç istemek için. Galiba ilk defa cebimdeki miktarı hesaplamadan oturdum. Sadece sigara, yol ve kahve parası... Bazen şaşırıyorum ve düşünüyorum: 'bu kadar imkansızlıklar içinde birçok isteğin ve hayalin peşinden koşabilme motivasyonu nerden geliyor diye?' Umarım bu defteri saklayabilirim, geleceğe yazı yazıyor olmak heyecan verici ve biraz da ürkütücü. Acep ne haldeyken okuyor olacağım? Tabii ki birçoğumuzun temennisi, bugünden daha iyi şartlarda bu dizeleri okuyor olmak. Cebimdeki parayı düşünmeden sipariş ettiğim kahveyi yudumlarken, keyifli bir sigara tüttürür halde ve belki de tüm yaşadıklarıma deymiş olan bir kadınla beraber okuyor olmak... Ah Onur, umut fakirin ekmeği ve sen bunları yazarken ki halini, iyisiyle ve kötüsüyle çok özleyeceksin. Tüm bu imkansızlıklara rağmen ben, bugünki halimle yine de senden çok daha iyiyim. Bu üzücü değil mi? Sen belki de ünlü bir müzisyen, belki çok zengin, belki de çok güzel ve her haliyle mükemmel bir kadınla berabersin, belki çok iyi motorun veya araban var, belki dünyayı dolaşıyorsun, belki bir işletme sahibisin, belki çok güzel bir evin ve yuvan var. Ama ben Onur, bugün umutlarım ve hayallerimle senden çok daha iyiyim. Evet güzel, mükemmel bi' kadın yok hayatımda, son model bir arabam ve güzel bir evim yok, ünlü bir müzisyen, şarkıcı değilim, bi'kahve içmek, bi'paket sigara almak için hesap yapıyorum ama belki de şu an en hakiki, asıl hayatı ben yaşıyorum. Sen benim mücadelemin, sabrımın, tüm yaşadıklarımın bi' ürünüsün. Ben hep mücadele edeceğim. Umarım ki hiç yılmayacağım ve her halimle senden çok daha iyi bir versiyon olacağım. Yolun açık olsun, beni bir gün özlemen dileğiyle. He bu arada, ne olur ne olmaz dua etmeyi eksik etme yine de. Mücadelede her yolu denemekten ve tüm tuşlara basmaktan zarar gelmez. En azından aklında ve içinde kalmaz,

Hoşça kal, görüşmek üzere.

(Teyzoş 1000tl yolladı, bugün de çorba parası çıktı :p)

Günlük ve Deneme Defterinden Kesitler,

Tarih: 03.07.2025/Perşembe