Tüm Gönderiler

Yangın yeri serserileri serisi no:2 Şöyle bir evirip çevirdim olanı biteni insan usumla. Nihayetini kabul eyleyince başladı kendi yasımın...

Ey beni varlıkla yokluk arasında yoğuran kudret, Ey gözyaşımı toprağa, nefesimi göğe yazan sır; Artık ne kederimden kaçıyorum, Ne de...

Küllerimden doğan ince bir duman gibi, Yavaşça yükselirim karanlığın içinden; Artık ne yükler bağlar beni yere, Ne de zincirler sürükler...