III. Çile

Kül olmuş bir gülün kokusunu arar gibi,

Yanık taşların arasında sürünür ömrüm;

Her adımda biraz daha eriyen,

Her solukta biraz daha ağırlaşan bir çarmıh taşırım.

Ben ki, talihin dikenli bahçesinde

Çırılçıplak yürüyen sabırsız bir yolcuyum;

Ne gölge serinlik verir, ne güneş merhamet,

Alevle buz arasında parçalanan bir bedenim.

Çile, bana kendi suretimi gösteren ayna;

Acının içinde saklı bir şifa,

Karanlığın içinden doğan loş bir ışık…

Yıkıldıkça yeniden ayağa kaldıran sırdır.

Ey sessizliğin çeperinde saklı duran giz,

Ey feryadın en gürültülü anında beliren sırdaş,

İkinizin arasında sıkışan bu ruhun

İlahi sabrıyla yoğrulmuş ağıdıyım.