Sırlı Boyun Eğiş

Zamanın dişleriyle oyulmuş bir ömrün kıyısında,

Aklın suretini kaybettiği, kalbinse çırpındığı bir hudutta,

Körleşmiş seyrime ışık sanrısı gibi düşer,

Bir çilenin teniyle doğan o derin haz.

Ben ki, mağlubiyetin en sadık neferi,

Umudun cenazesinde yürüyen suskun bir dervişim;

Her adımımda biraz daha toprağa gömülür,

Her nefesimde biraz daha göğe sızarım.

Varlığın şehvetiyle yokluğun çilesi arasında

Asılı kalmış bir ruhun tecellisiyim ben.

Ne arzu tamdır, ne gayret yekpâre;

Bir sırra ram olmuş parçalanışın çocuk sesiyim.

Ey mahrem olanın gizli yurduna kanat çırpan heves,

Ey umum olanın gürültüsünde yankılanan neşe,

İkisi arasında bocalayan bu varlığın

Yolunu şaşırmış duasıyım.