VI. Son Dua

Ey beni varlıkla yokluk arasında yoğuran kudret,

Ey gözyaşımı toprağa, nefesimi göğe yazan sır;

Artık ne kederimden kaçıyorum,

Ne de sevinçten sarhoşum.

Ben ki, mağlubiyetin çocuğu,

Bekleyişin yolcusu,

Çilenin ateşi, teslimiyetin gölgesi,

Ve arınışın sessiz tanığıyım;

Bütün bu yolların sonunda sana dönüyorum.

Ne bir zafer ararım, ne de ödül,

Sadece varlığımın özünü sana bırakırım;

Çırılçıplak, yalın ve sessiz,

Bir nefes gibi, bir dua gibi.

Ey kalbimin en gizli köşesinde saklı nur,

Ey evrenin nabzını atan ebedî Sessizlik,

İkinizin arasında eriyen bu canın

Son sözü şükür, son nefesi teslimdir.